O gece geç saatlere kadar oturdu. Yatağa girdikten sonra da uzun süre gözünü uyku tutmadı. Sabahleyin yarı yorgun bir halde mağazaya gitti. Saat on sularında içeri giren birisi bakışlarını raflarda dizili mallarda değil, personel üzerinden dolaştırmaya başladı. Birisini arıyor gibiydi. Göz göze geldiklerinde birbirlerini hemen…

Sedirin üzerinde bir o tarafa, bir bu tarafa dönüyor, elini bazen başının altına koyuyor, bazen aşağı sarkıtıyordu. İç âlemi karmakarışıktı. Hâlâ o tartışmanın tesiri altındaydı. “Tekin’leri niçin susturamadım?” diye kızdı kendi kendine. “Sorularını ağızlarına öyle bir tıkamalıydım ki! Gerçi beni dinlemeye de pek niyetli değildiler…