Alaaddin Başar

“Acaba sırf dünya için mi yaratılmışsın ki bütün vaktini ona sarf ediyorsun?” (Sözler)

Nur Külliyatında  geçen bu cümle hayalimi bir anda taziye meclislerine götürdü ve o meclislerde sıkça okunan şu ayet-i kerîmeyi hatırlattı:

“Onlar; başlarına bir musibet gelince, ‘Biz şüphesiz Allah’a aidiz (Allah içiniz, Allah’ınız) ve şüphesiz O’na döneceğiz’ derler.” (Bakara Sûresi, 156)

Dünya bizim için yaratıldığına göre, biz dünya için yaratılmış olamayız.

Ahiret de bizim için yaratıldığına göre, biz ahiret için de yaratılmış olamayız.

Biz dünyada da Allah içiniz, ahirette de.

Üstat Bediüzzaman Hazretleri dünyanın üç yüzü olduğunu beyan eder ve bunları şöyle sıralar:

“Birinci yüzü Cenâb-ı Hakk’ın esmâsına bakar. Onların nukuşunu gösterir. Mânâ-yı harfiyle, onlara aynadarlık eder…

“İkinci yüzü âhirete bakar. Âhiretin tarlasıdır, Cennetin mezrasıdır…

“Üçüncü yüzü insanın hevesâtına bakan ve gaflet perdesi olan ve ehl-i dünyanın mel’abe-i hevesâtı olan yüzdür…” (Sözler) Devamını Oku »

Nur Külliyatından çok önemli bir hakikat dersi:

“Şu kâinattan maksad-ı âlâ, tezahür-ü Rububiyete karşı, ubudiyet-i küllîye-i insaniyedir.” (Sözler)

Tezahür-ü rububiyet, Allah’ın terbiye ediciliğini göstererek Rab ismini tecelli ettirmesi, terbiye ettiği mahluklarını başka varlıkların da temaşasına ve tefekkürüne açması demektir. Bu terbiye öncelikle kâinatta kendini göstermiştir. Yani, önce bu kâinat insan meyvesi verecek şekilde terbiye görmüş de sonra insan o kâinata muhatab olacak ve ondan istifade edip onu temaşa edecek bir fıtratta yaratılmıştır.

İnsan ruhu ve kalbi, Allah’a kulluk görevini yerine getirme konusunda öncelikle bedene, sonra onu kuşatan bütün bir kâinata ihtiyaç duyar. Bunların her ikisini de Allah terbiye etmiştir.

Sadece bir örnek verelim: Devamını Oku »

Yine bir gün bir dergide  ilginç bir başlığa gözü takıldı:

“Alçalıştan kurtuluş.”

Merak etti ve okumaya başladı. Yazıda, insanı alçaltan kötü huylar ve  onu yücelten değerler anlatılıyordu. Yazının bir yerinde şu ayet mealine yer verilmişti:

Namaz insanı fuhşiyattan ve her türlü kötülükten ve günahtan uzaklaştırıyordu. Ayetin devamında namazın en büyük bir zikir olduğu, yani Allah’ı hatırlamanın en mükemmel yolunun namaz olduğu ders veriliyordu.

Devamını Oku »

Önceki gün okuduğu bir makalede de, “Namazın manası Cenâb-ı Hakk’ı tesbih, tazim ve şükürdür.” cümlesi üzerinde duruluyor ve şu açıklamalar yapılıyordu.

Cin ve insin ancak ibadet için yaratıldıklarını haber veren ayet-i kerimenin ışığında bu cümleye baktığımızda zihnimizde şu mana canlanır:

“İnsanın yaratılış gayesi Allah’ı tesbih, tazim ve şükürdür.”

“İnsan sadece namaz esnasında değil, daima kuldur. İbadet sürelidir, ama kulluğun süresi dolmaz, insan her zaman kuldur. Devamını Oku »

Günler birbirini kovalıyor, haftalar, aylar akıp gidiyordu.

Yılmaz bey, artık akşamlarını hep okumaya ayırmıştı.

“Çocuk her organıyla büyür, ben de İslam’ı bir bütün olarak düşünmeli, hayatımın bütün safhalarını ona uydurmayı başarmalıyım.” diyordu.

Yine de en fazla ilgi duyduğu konu, ibadet idi.

Bir defasında, “Niçin namaz kılıyoruz?” başlıklı bir yazı gözüne ilişmişti. Dikkatle okudu. Yazıda, ibadetlerin “illet ve hikmetlerinden” söz ediliyordu. Devamını Oku »

Salim bey Öndere dönerek  “Şimdi sorularınızı alabilirim.” dedi.

“Öncelikle şu iki soruyu sorayım:

Bazı kişilerin namaza başladıktan bir müddet sonra namazı tekrar bıraktığına şahit oluyoruz. Bunlar sizin anlattığınız manada bir namaz kılıyor idiyseler sonradan niçin bıraktılar?

Bunu nasıl açıklarsınız?

İkinci sorum:

Günümüzde namaz kılmayanların bu kadar yaygınlaşmasını nasıl yorumlarsınız?” Devamını Oku »

“Hayvaniyetten çık,, cismaniyeti bırak, kalb ve ruhun derece-i hayatına gir.   Tevehhüm ettiğin dünyan daha geniş bir daire-i hayat, bir alem-i nur bulursun. İşte o alemin anahtarı marifetullah ve vahdaniyet sırlarını ifade eden “Lâ ilahe illallah”  kelime-i kudsiyesiyle kalbi söylettirmek, ruhu işlettirmektir.” 

Peygamber Efendimiz (asm.) “Dünya ahiretin tarlasıdır.” buyuruyor. Bu dünya tarlasında kim ne ekerse Allah ona o cinsten mahsul veriyor. Bunların kârı da insanlar için, zararları da. Aynı şekilde, insanlar bu dünyada imanlarıyla, salih amelleriyle, güzel ahlaklarıyla manevi çiçekler ektikleri gibi, küfürleriyle, isyanlarıyla, kötü ahlaklarıyla da yine manevi dikenler ekmiş oluyorlar. Bu manevi ekimlerim mahsulleri ahirette kendini gösterecek. Bu mahsullerin de kârı ve zararı yine insanlar için. Devamını Oku »

“O Rab ki, yeri sizin için bir döşek, göğü de (kubbemsi) bir tavan yaptı. Gökten size bir su indirdi. O su sebebiyle türlü meyvelerden (ve ekinlerden) size bir rızk çıkardı. Bunları bildiğiniz halde sakın  Allah’a ortaklar koşmayın.”

Bu ikinci ayetten anlaşılacağı gibi, ibadet ‘Rabbimize, Onun bildirdiği şekilde şükretmektir.’ ‘Onun nimetlerine karşı kalbimizde doğan minnettarlığın açığa vurulmasıdır.’

Önder beye dönerek,

“Ben genellikle bu gibi sorularda önce akla hitap eden açıklamalar yapar, daha sonra ‘nakli delil’ dediğimiz ayet ve hadis meallerini verirdim. Nedendir bilemiyorum, bu defa tam  zıt bir yol tuttum. Önce ayetten başladım. Devamını Oku »

…Planlarını aynen uyguladılar. Saat 16.00’da Salim beyin odasındaydılar.

Tanışma faslı biraz uzun sürdü. Salim bey konuya hemen girmeden, samimi bir havanın oluşmasını istiyordu. Yeni misafirlere, mesleklerinden, memleketlerine, çocuklarının sayılarına ve yaşlarına kadar bir hayli soru sordu. Ülkenin ekonomik durumu hakkında da biraz fikir alış verişinde bulundular.

Bir ara Yılmaz beye dönerek, “Geçen Pazar bilmem size faydalı olabildik mi?” diye sordu.

Yılmaz bey, memnun kaldığını ifade etti ve “arkadaşlarımla da aynı konuyu biraz tartıştık. Sizden ve Necdet beyden söz ettim. Bu konuda bir hayli soruları ve tereddütleri var. Kendilerini bir dinleseniz iyi olur. Sorularını zamanınızın elverdiği ölçüde cevaplandırırsınız. Gerekirse tekrar buluşuruz.” dedi. Devamını Oku »

İnsan sebeplere ne ölçüde minnettar olursa “iyyakena’büdü” hitabının hakikatinden o kadar uzaklaşır. Aynı şekilde sebeplerden ne ölçüde fayda umar, medet beklerse “iyyakenestein” hitabındaki manadan yine o kadar uzak kalır.

Üstat hazretleri, riya için “şirk-i hafi”  yani “gizli şirk” tabirini kullanıyor. Hiçbir mümin Allah’tan başkasına ibadet etmez, ama kullara riya etmek onların teveccühüne can atmak, onlara hoş görünmeye çalışmak, insanı rıza çizgisinden belli bir ölçüde saptırır ve “iyyakena’büdü” hitabındaki hakikate yine bir manada ters düşer. Devamını Oku »